Gerechtshof heeft lage vergoeding voor WOZ-taxatierapport voldoende gemotiveerd

Jaarlijks gaan veel belanghebbenden in bezwaar tegen de vastgestelde WOZ-waarde. Het motiveren van een hogere of lagere WOZ-waarde kan bijvoorbeeld door een taxatierapport in te brengen. Als de belanghebbende in het gelijk wordt gesteld, heeft hij meestal recht op een proceskostenvergoeding. Het gaat dan vaak om de kosten van de ingehuurde gemachtigde en de kosten van de deskundige die het taxatierapport heeft opgesteld. De Hoge Raad heeft zich op 13 juni 2025 uitgesproken in een zaak waarin door het gerechtshof een lage vergoeding is toegekend voor het opstellen van een WOZ-taxatierapport. In dit artikel behandel ik dit arrest waarin de Hoge Raad tot de slotsom komt dat dit oordeel van het hof voldoende is onderbouwd.

Belanghebbende ontvangt lage vergoeding voor ingebracht WOZ-taxatierapport

Deze zaak gaat over een WOZ-bezwaar. De waarde is vastgesteld op € 200.000. De belanghebbende gaat in bezwaar. Hij brengt een taxatierapport in. In dit rapport is een waarde vermeld van € 171.000. Het bezwaar wordt daarom gegrond verklaard. De heffingsambtenaar stelt de WOZ-waarde vast op € 171.000. Ook krijgt de belanghebbende een proceskostenvergoeding. Hij krijgt geen vergoeding voor de kosten van het taxatierapport. Daarover ontstaat een geschil. De rechtbank kent een vergoeding toe van ongeveer € 32. Het gerechtshof komt op een vergoeding van circa € 10. Dat is gebaseerd op een zeer geringe tijdsbesteding (tien minuten). Een ‘volwaardige’ vergoeding van ruim € 128 acht het hof niet redelijk en niet in verhouding met de geleverde inspanningen. Ook meent de belanghebbende dat het hof ten onrechte de zaak heeft verwezen van de meervoudige naar de enkelvoudige kamer. De Hoge Raad moet eraan te pas komen.

Hoge Raad (2025): Lage vergoeding voor WOZ-taxatierapport voldoende gemotiveerd

De Hoge Raad geeft aan dat een partij recht kan hebben op een vergoeding van de kosten voor een deskundige. De uiteindelijke vergoeding is vastgelegd in een bedrag per uur. Vertegenwoordigers van rechtbanken en hoven hebben voor de vergoeding voor taxatierapporten een richtlijn. Deze richtlijn is echter niet vastgesteld door de gerechtsvergadering van het desbetreffende gerecht en heeft daarom niet de status van 'recht' als bedoeld in artikel 79 van de Wet op de rechterlijke organisatie.. De Hoge Raad kan daarom niet beoordelen of de richtlijn correct is nageleefd. Ondanks dat toepassing van de richtlijn de uniformiteit zou versterken, is een gerecht daartoe niet gehouden. Volgens de Hoge Raad heeft het hof haar ‘eigen’ oordeel voldoende gemotiveerd. De Hoge Raad overweegt ten overvloede dat zelfs als de richtlijn van toepassing was, deze ruimte biedt om af te wijken in geval van een veel geringere tijdsbesteding.

Hoge Raad (2025): Hof mocht zaak verwijzen naar enkelvoudige kamer

Als uitgangspunt geldt dat een zaak wordt behandeld door een meervoudige kamer. De zaak moet daarvoor dan wel geschikt zijn. Een dergelijk besluit hoeft niet te worden gemotiveerd en is aan de meervoudige kamer. De meervoudige kamer hoeft partijen hier ook niet over te horen of ruimte te bieden om zich over het besluit uit te spreken. Ook op dit punt trekt de belanghebbende dus aan het kortste eind.

De complexiteit van de proceskostenvergoeding in het belastingrecht

Een gegrond bezwaar of beroep geeft meestal recht op een proceskostenvergoeding. Het bepalen van de omvang van deze proceskostenvergoeding kan aanleiding geven tot discussies met de Belastingdienst. Het gaat dan bijvoorbeeld om het aantal verrichte (proces)handelingen en het gewicht van de zaak. Hebt u vragen over dit onderwerp? Neem dan gerust eens vrijblijvend contact met ons op.